Í íslenskum stjórnmálum getur verið erfiðara en menn halda að greina hvaða málefni hafi áhrif á kosningarnar. Oft eru það frammistöða sitjandi ríkisstjórnar sem ákveður úrslitin. Þetta var raunin þegar Sjálfstæðismenn misstu Reykjavíkurborg árið 1978, þar sem sveitastjórnarkosningar fóru fram með mánaðarmillibili í þingkosningunum. Ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknar var óvinsæl, og í kjölfarið felldist meirihlutinn í Reykjavík. Þó að meirihlutinn og borgarstjóri, Birgir Ísleif Gunnarsson, hafi staðið sig vel, var það andúð á ríkisstjórninni sem réði úrslitum.
Málin sem snúa að sveitarfélögum sjálfum geta einnig haft áhrif á kosningu, hvort sem það er frambjóðendum eða stefnu sveitarfélagsins. Til dæmis hafa leikskólamál verið mikill ágreiningur í gegnum tíðina. Árið 1990 náði Sjálfstæðisflokkurinn sögulegum sigri í borgarstjórnarkosningum, þar sem þeir fengu yfir 60 prósent atkvæða. Fyrir þessar kosningar lofaði Davið Oddsson að leysa leikskólavandann með einfaldri aðgerð, en ekki með því að byggja fleiri leikskóla eða ráða fleiri kennara, heldur með því að hvetja konur til að vera heima með börnunum. Þetta loforð reyndist svo vel að flokkurinn náði sínum stærsta sigri.
Fljótlega varð þó stefnubreyting þegar R-listinn felldi Sjálfstæðisflokkinn af stalli í borginni árið 1994. Þá var farið að byggja nýja leikskóla í stað þess að hvetja konur til að vera heima. Þetta hefur haft áhrif á framboð flokksins, þar sem þeir hafa ekki náð að skína í Reykjavík síðan.
Nú hefur meirihlutinn í Reykjavík kynnt nýja stefnu í leikskólamálum. Sú stefna felur í sér að stytta dvalartíma barna í leikskóla, búa til flókna skráningarkerfi og hækka gjaldskrár fyrir heilsdagsvistun. Þessi nálgun er í raun sú sama og Sjálfstæðismenn í Kópavogi hafa farið, sem dregur umtalsvert úr kostnaði sveitarfélagsins við rekstur leikskóla, en leiðir einnig til hækkaðra gjalda fyrir þjónustuna.
Svarthöfði telur þetta vera merki um að þjónusta við almenning sé dregin saman, þar sem þeir sem þurfa heilsdagsvistun verða að greiða meira, á meðan aðrir sem ekki hafa efni á því þurfa að draga úr vinnu sinni til að annast börnin. Með öðrum orðum, Sjálfstæðisflokkurinn í Kópavogi virðist hafa fínpússað stefnuna sem var kynnt í Reykjavík árið 1990, en í stað þess að greiða konum fyrir að vera heima, eru þær nú rukkaðar ef þær eru ekki heima að passa börnin.
Svarthöfði spyr sig hvort Sjálfstæðismenn í Reykjavík fagna því að meirihlutinn í borgarstjórn hefur tekið upp stefnu Kópavogs. Þeir virðast vera jákvæðir gagnvart stefnunni í Kópavogi, þar sem Sjálfstæðismenn þar hafa áhrif, en í Reykjavík, þar sem þeir hafa ekki áhrif, er málið öðruvísi.
