Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir, skólastjóri í Hörðuvallaskóla í Kópavogi, deilir í grein á Vísir um alvarlegt ofbeldi sem kennarar hafa verið fyrir því að nemendur beita þá. Hún lýsir því að eftir fyrstu vikurnar í skólaárinu hafi margsinnis verið ráðist á starfsfólk skólans.
Fyrstu dagana hafi fjórir kennarar verið lamdir af sama nemanda, og aðrir kennarar hafi þurft að grípa inn í til að verja önnur börn. „Tveir þeirra þurftu að vera heima daginn eftir. Það er mikið áfall að vera laminn í vinnunni,“ segir hún.
Í samtali við mbl.is í febrúar benti Sigrún á að kennarar í grunnskólum væru orðnir hræddari en áður og að hlutverk þeirra hefði breyst verulega undanfarin ár. Þessar breytingar hafi komið í kjölfar þess að Morgunblaðið og mbl.is greindu frá ofbeldis- og eineltisvanda í Breiðholtsskóla.
Sigrún greinir frá því að hún hafi þurft að senda starfsmenn heim vegna andlegs áfalls og að sumir hafi þurft að leita sér sálfræðiaðstoðar. Einn stuðningsfulltrúi þurfti að leita á læknavaktina vegna áverka á hendi eftir að hafa verið laminn af nemanda, og annar starfsmaður hlaut heilahristing eftir að hafa reynt að verja annað barn. Þessi starfsmaður var fjarverandi í marga daga, og annar starfsmaður var ráðinn inn til að styðja við barn í upphafi skólaársins, en sá starfsmaður hætti starfi eftir fimm daga vegna ofbeldis.
Sigrún Ólöf kveðst hafa rætt við stjórnendur annarra skóla og að þeir eigi einnig í erfiðleikum með ofbeldisfulla nemendur. „Þyngri nemendamálin hafa fjölgast í skólum landsins og sögurnar sem ég hef heyrt eru margfalt verri en þær sem ég er að lýsa,“ útskýrir hún.
Hún bendir einnig á að sumir skólar hafi þurft að ráða öryggisverði til að tryggja öryggi nemenda og starfsfólks. „Fyrir nokkrum árum voru nemendamálin ekki eins þung og þau eru orðin í dag. Þau mál sem voru þung fyrir nokkrum árum eru nú meðalþung mál,“ bætir hún við.
Í grein sinni lýsir hún því að bið eftir úrræðum fyrir nemendur með miklar stuðningsþarfir sé löng, oft í marga mánuði eða ár. Hún finnst sem stjórnendur séu að bregðast starfsfólki og nemendum. „Það fylgir ekki fjármagni með börnum sem lemja önnur börn og starfsfólk. Það fylgir fjármagni með börnum sem eru með miklar greiningar. Stjórnendur skóla þurfa að redda hlutunum og taka ákvörðun um hvort færa eigi stuðninginn af blinda barninu yfir á barnið sem er að lemja önnur börn og starfsfólk, eða fara yfir fjárhagsáætlun skólans,“ segir hún.
„Ég þarf að rökstyðja af hverju ég fer yfir fjármagnið sem úthlutað var í fjárhagsáætlun en á sama tíma ber ég ábyrgð á að öll börn fái viðeigandi aðstoð. Það er ekki hægt að verða við hvoru tveggja,“ bætir hún við.
Sigrún Ólöf kallar eftir auknu fjármagni til að aðstoða börn með miklar stuðningsþarfir, bæði innan og utan skólans. „Sveitarstjórnarfólk og ríkisstjórn, setjið fjármagnið í framtíð barnanna okkar og styðjum skóla landsins,“ segir hún að lokum.
