Allt að þrettán systkini Bjarna Benediktssonar, fyrrum póstmeistara á Húsavík, komu saman í fyrsta skipti í útfararathöfn móður sinnar. Þetta var í ár, þegar Þórdís Ásgeirsdóttir, kona Bjarna, var borin til moldar. Þó að systkinin séu á aldrinum rúmlega 30 til rúmlega 50 ára, hafði þeim aldrei áður tekist að sameinast á einum stað.
Í frétt Morgunblaðsins, sem birtist í september 1965, var talað um að slíkt væri óvenjulegt í þjóðfélagi hraðans og bættra samgangna. Þó að þau séu öll komin vel til manns og hafa víða ferðast, var engu að síður áhugaverð athugasemd að þessi fundur væri þær fyrstu í lífi þeirra.
Bróðir Bjarna var spurður um tilfinningar sínar gagnvart systkinum sínum og svaraði honum á skýran hátt: „Ekkert. Það kynni að vera hættulegt, þar sem við erum undantekningarlaust hörku einstaklingshyggjumenn og einörð í svörum og breytni. Þar verður því hver að svara fyrir sig.“
Þetta atvik vekur sérstaka athygli á því hvernig fjölskyldubönd og sambönd geta verið flókin, jafnvel meðal systkina sem hafa deilt sama heimili. Í ljósi þessara aðstæðna verður áhugavert að fylgjast með því hvernig systkinin munu halda áfram að tengjast hvort öðru í framtíðinni.
