Katla Marín Þormarsdóttir, 27 ára, hefur gengið í gegnum erfiða baráttu við langvarandi kviðverkina í rúman áratug. Hún hefur leitað að svörum hjá mörgum læknum vegna heilsuleysis, en á endanum fann hún lækningu sem breytti lífi hennar.
„Á einhverjum tímapunkti fór ég niður í 47 kíló,“ segir Katla, en hún hefur frá kynþroskaaldri glímt við erfið veikindi sem hafa haft mikil áhrif á líf hennar. Hún neyddist til að hlusta á líkamann og fylgja innsæinu til að finna leiðina að betri heilsu.
Katla er elst þriggja systkina, fædd og uppalin í Grindavíkur. Eftir að hafa flutt til Reykjavíkur árið 2023, starfar hún hjá dagskrárdeild Sýnar og stundar nám í kvikmyndafræði og ritlist við Háskóla Íslands. Hún hefur ástríðu fyrir því að skrifa handrit og draumurinn er að sjá þau lifna við á hvíta tjaldinu.
Í viðtalinu útskýrir Katla hvernig veikindin hennar hófust á kynþroskaaldri, þegar hún fór að finna fyrir óþægindum í meltingarvegi. „Ég var verkjuð allan daginn, alla daga, og líf mitt einkenndist af krampar og kviðverkjum,“ segir hún. Ekki leið á löngu þar til enginn vissi hvað amaði að henni.
Árið 2018 ákvað Katla að taka málin í eigin hendur eftir að hún hafði leitað að lækningu í mörg ár. „Meltingin var hræðileg og ég var komin á algjöran núllpunkt. Ég yrði að fá hjálp,“ útskýrir hún. Hún hætti að taka lyf sem voru henni skaðleg og byrjaði að borða mat sem áður hafði verið ráðlagt henni að forðast, eins og grænmeti og ávexti.
„Þegar ég mætti aftur til læknisins sex vikum síðar, var hann hissa á framförum mínum. Ég var laus við hægðatregðu og fann loksins fyrir svengdartilfinningu,“ segir Katla. Hún komst að því að veikindin voru ekki vegna mataróþols heldur vegna skorts á ensímum í lifur og brisi.
Í janúar í fyrra rakst Katla á Facebook-hóp fyrir konur með endómetriósu, þar sem hún byrjaði að rannsaka einkenni sjúkdómsins. „Þarna small eitthvað. Ég fann að ég var loksins komin á rétta braut,“ segir hún. Eftir að hafa heimsótt sérfræðing, var grunur um endómetriósu staðfestur í aðgerð.
Í dag nýtur Katla lífsins án 90% af verkjunum sem einkenndu líf hennar í meira en áratug. Hún hefur þurft að læra að lifa upp á nýtt, en það hefur skilað sér í miklum framförum. „Ég fór ein til Gvatemala í fimm vikur i sumar og borðaði á veitingastöðum á hverjum degi. Ég gat loksins borðað hluti sem áður lögðu mig í rúmið í marga daga,“ útskýrir hún.
Katla vonar að saga hennar geti veitt öðrum von um að hlutirnir geti batnað, jafnvel þótt allt virðist vonlaust. „Ég veit að það eru ótrúlega margir sem eru að ganga í gegnum svipað,“ segir hún að lokum.
