Á ársfundi atvinnulífsins, sem haldinn var í Hörpu, kom Baltasar Kormákur, kvikmyndagerðarmaður, með áhugaverð sjónarmið um íslenska kvikmyndagerð. Hann sagði: „Við erum ekki best í öllu, en klárlega best í að vera íslensk.“
Baltasar vísaði í reynslu sína við að leiða erlent tökulið á jöklum Íslands og sagði: „Það er enginn betri í þessu heldur en við.“ Hann minntist á samstarf við Netflix á Langjökli, þar sem viðbrögð tökuliðsins voru afar jákvæð.
Í samtali við Kristjönu Arnarsdóttur og forseta Íslands var rætt um hvernig kvikmyndagerð endurspeglar skapandi kraft íslensks atvinnulífs. Kristjana nefndi að kvikmyndagerð sé lifandi dæmi um útflutning menningar og hugvits. Baltasar sagði að möguleikar í greininni séu óþrjótandi, þar sem kvikmyndagerð sé ekki háð staðbundnum auðlindum.
Hann skýrði frá því að þegar hann byrjaði í bransanum, hafi aðstæður verið miklu verri, en nú sé kominn tími þar sem kvikmyndagerð er orðin „alvöru fag.“ Hann nefndi mikilvægi þess að byggja upp traust á greininni svo að fjárfestar geti verið öruggir um að kvikmyndagerðin geti vaxið.
Ísland hefur uppsafnað hæfileikum í kvikmyndagerð, þar sem margir hafa unnið erlendis og vilja koma heim. Baltasar benti á að þetta hafi orðið til þess að fleiri leikarar hafi nú möguleika á að vinna í alþjóðlegum verkefnum.
Hins vegar eru erfiðleikar með íslensku krónuna til staðar, þar sem kvikmyndaverkefni, sem krafðist mikilla fjárfestinga, þurfa að greiða laun í íslenskum gjaldmiðli, sem getur leitt til mikilla taps fyrir fyrirtæki.
Kristjana spurði einnig hvort kvikmyndagerðin gæti lært eitthvað af öðrum greinum, eins og sjávarútvegi. Baltasar viðurkenndi að bransinn sé að verða „meira fullorðinn“ og að dyrnar fyrir fjármagn séu að opnast. Fyrir nokkrum árum hafi það verið erfiðara að fá lán og fjármögnun.
Um gervigreind sagði Baltasar að hann sé ekki sérstaklega áhyggjufullur. Hann sér þetta sem tæki sem getur aðstoðað sköpunina, eins og stafsetningarleiðréttingar.
Hann lagði áherslu á mikilvægi þess að skólakerfið hjálpi börnum að finna skemmtilega hluti til að gera, þar sem skólinn ætti ekki að vera leiðinlegur. „Maður situr frá því maður er sex ára þangað til maður er sextán ára á skólabekk og það eina sem kemur út úr því er bakverkur og kvíði,“ sagði Baltasar.
