Moulin Rouge! verður frumflutt á Stóra sviði Borgarleikhússins á laugardaginn, 27. september, klukkan 20. Leikritið gerist í París árið 1899 og segir frá söngvaskáldinu Christian sem kemur til borgarinnar í leit að innblæstri. Blaðamaður náði tali af Brynhildi Guðjónsdóttur, leikstjóra verksins, sem hefur haft nóg að gera fyrir frumflutninginn.
„Þessi uppsetning verður stórbrotin upplifun fyrir augu, eyru og hjarta. Nú er allt að smella saman. Við erum inni í hvirfilbylnum í augnablikinu, en mér finnst alltaf gott að vera í auga stormsins, þar þrífst ég mjög vel,“ segir hún með brosi.
Leikritið er umfangsmikið að sögn Brynhildar, þar sem leik- og hljóðmyndin er í forgrunni. „Sýningin er stór og flókin tæknilega séð, því það fylgir henni stór hljóðheimur. Þegar glitrandi demanturinn syngur sitt aðallag, þegar Satine birtist okkur í fyrsta sinn, kemur inn svokallað big band, þar sem fimm hljóðfæraleikarar verða sýnilegir á sviðinu,“ útskýrir hún. „Þetta er epísk saga, á óperuskala, en við erum ekki með heila sinfóníuhljómsveit. Það er verkefni okkar að sauma saman hljóðheiminn með hreyfingu og ljósum svo sagan komi heim og saman.“
Brynhildur bendir á að það hafi verið áskorun að fá réttinn að svona sýningu. „Réttahafar úti í heimi eiga hagsmuna að gæta, þannig að við megum ekki snúa öllu á hvolf og láta þetta gerast í torfbæ,“ segir hún kímin. Leikmyndin er hönnuð af gríska leikmyndahönnuðinum Takis, sem býr í London. „Um er að ræða íburðarmikla leikmynd sem hann sérsníður inn í hvert leik hús fyrir sig á Norðurlöndunum. Hann er því búinn að umbreyta stóra sal Borgarleikhússins í Rauðu mylluna.“
Að auki hanna Astrid Lynge Ottosen búningana, þar sem marga þeirra fáum við frá Danmörku. „Sýningin þar í landi er búin, svo við njótum góðs af því að geta nýtt búninga frá þeim. Þetta er frábært að vinna með erlendum listamönnum,“ útskýrir Brynhildur.
Leikritið er byggt á samnefndri kvikmynd Baz Luhrmanns, þar sem stórstjörnurnar Nicole Kidman og Ewan McGregor léku aðalhlutverkin. „Handritið er skrifað upp úr kvikmynd Luhrmanns, og það gerði vinur okkar John Logan, sem sendi okkur mjög flotta orðsendingu með sérstökum hrósi fyrir hugvitssamlega þýðingu Braga Valdimars Skúlasonar. Logan er alvöru leiksmiðja og samdi einnig leikritið Rautt um listmálarann Mark Rothko,“ segir Brynhildur.
„Þetta er mikið og það er mjög margt sem þarf að koma heim og saman, en hjörtu okkar slá svo sannarlega í takt,“ bætir hún við. „Við erum á þeim stað að vinna á nóttunni og tæknifólkið okkar er að vinna til klukkan fimm allar nætur. Svo mæta allir strax morguninn eftir til að snúa mylluspöðunum áfram.“
Þegar Brynhildur er spurð um hvort teymið finni fyrir pressu að setja á svið verk sem byggist á kvikmynd sem nánast allir þekki, neitar hún því. „Nei, alls ekki. Kvikmyndin liggur til grundvallar og allir elska myndina, en síðan hún kom út hefur þetta verið þýtt yfir á svið. Sýningin var fyrst sýnd í Bandaríkjunum, og við notumst við sama handritið og sömu tónlistina, svo við finnum ekki fyrir neinni pressu.“
Leikurinn er óvenjulegur, og Brynhildur hefur náð að raða saman mjög samstilltum hópi. „Eitt það stórkostlegasta sem leikstjóri fær að gera er að raða saman hópnum sínum, og ég gæti ekki verið ánægðari og stoltari af þeim. Þetta er fádæma samstilltur og vinnusamur hópur,“ segir hún, þar sem Mikael Kaaber og Hildur Vala Baldursdóttir fara með hlutverk Christians og Satine.
„Í Borgarleikhúsinu starfar mjög sterkur og fjölhæfur leik hópur, þó hann sé kannski ekki stór. Hlutverk Harolds Zidler er skrifað fyrir Halldór Gylfason, og það eru forréttindi að sjá leikara eins og Val Frey Einarsson takast á við hlutverk hertogans.“
Brynhildur segir að eðli málsins samkvæmt þurfi mjög sterkar og öflugar raddir í svona söngleik. „Dívurnar, sem við köllum Lady M“s, eru fjórar söngmúsur sem halda uppi mesta hópsöngnum. Þetta eru þau Margret Eir Hönnudóttir, Esther Talia Casey og nýr leikari, Pétur Ernir Svavarsson, en þau eru öll magnaðir söngvarar.“
„Í danshópinn völdum við sterka og geislandi persónuleika með botnlausa hæfileika. Um koreógrafíu sér skoski danshöfundurinn Kirsty McDonald, sem hefur verið draumur að vinna með. Eitt af því sem mér þykir best við söngleikjaformið er hvernig maður segir söguna. Við verðum að trúa á heiminn og leyfa okkur að verða hrifin. Að trúa á stærðina og leyfa hjartanu að slá hraðar,“ segir Brynhildur að lokum.
„Svo er ég á leið í menningarferð til Kína. Mikilvægt er að vera í 100% í öllum verkefnum, og ég hlakka mikið til þess sem framundan er,“ bætir hún við.
