Flosi Þorgeirsson, tónlistarmaður, lýsir því hvernig heilbrigðiskerfið endurspeglar molnun í íslensku samfélagi. Hann deilir reynslu sinni af heimsókn á geðdeild Landspítala, þar sem hann mætti lækni sem talaði hvorki íslensku né nægilega ensku.
Flosi skrifar á Facebook að læknirinn hafi óskað eftir að samtalið færi fram á ensku, en fljótt kom í ljós að enskukunnátta hans var takmörkuð, sem leiddi til þvingaðs samtals. „Hvað ef ég hefði jafnvel ekki getað talað ensku?“ spyr Flosi og lýsir því hvernig slíkar aðstæður geti verið skaðlegar fyrir þá sem leita aðstoðar.
Hann bendir á að margir sem komi til geðdeildar séu í mjög veiku ástandi. Að mæta lækni sem ekki getur átt við skipti um tungumál getur haft alvarlegar afleiðingar. Flosi segir: „Ef ég hefði verið virkilega veikur, með endalausar dauðahugsanir, hefði ég getað gengið út án aðstoðar.“
Flosi, sem hefur sjálfstraust og reynslu, áttar sig á því að flestir sem leita aðstoðar séu ekki í sömu stöðu. „Flestir eru í algjörum niðurlotum. Að mæta lækni sem ekki er hægt að tala við getur haft gríðarleg neikvæð áhrif,“ útskýrir hann. Flosi segir að geðsjúkdómar séu alvarlegir og að um 15% allra dauðsfalla á heimsvísu tengist andlegum sjúkdómum, sem undirstrikar mikilvægi þess að hafa aðgang að sérfræðingum sem geta veitt rétta aðstoð.
