Kristinn Aron Hjartarson, fyrrverandi spilafíkill, hefur opnað sig um sína baráttu við veðmál og spilafíkn. Hann lýsir því hvernig kvíði og spennan við að tapa hafi haldið honum fastur í þessari fíkn, frekar en sigurtilfinningin. Kristinn, sem er þjálfari meistaraflokks karla hjá Knattspyrnufélaginu Ásvellir (KÁ), hefur unnið með margvíslegum félögum í fótbolta og miðlar nú reynslu sinni af veðmálum.
„Mér finnst það ekki eðlilegt að sjá stráka hlaupa inn í klefa á miðri æfingu til að kíkja á bettin sín,“ segir Kristinn. Hann hefur unnið að því að útrýma veðmálum úr klefa KÁ og telur að aðgengi ungs fólks að veðmálum sé of auðvelt.
„Fyrir um tíu árum byrjaði ég að veðja fyrir alvöru. Það var þegar ég vann stóran vinning að ég varð spilafíkill. Sigurtilfinningin var bara léttir, en kvíðinn og spennan, þau voru það sem ég sækjast í,“ útskýrir Kristinn. Hann viðurkennir að veðmál hafi tekið yfir líf hans, þar sem hann hugsaði um þau allan daginn, frá morgni til kvölds.
Kristinn segist hafa veðjað á um 100 leiki á dag, og þrátt fyrir aldurstakmark sé auðvelt fyrir ungmenni að stunda veðmál á netinu. „Þetta er ofboðslega aðgengilegt. Þú getur komist inn á veðmálasíður og verið langt undir aldri,“ segir hann. Hann bætir við að snjallsímar hafi aukið þetta vandamál, þar sem það er erfitt að greina veðmálafikn í gegnum síma.
„Mælikvarðinn á spilafíkn er ekki bara hversu mikið þú tapar heldur einnig hve mikinn tíma þú eyðir í þetta. Hvernig gengur í skólanum? Hvernig gengur með vinnu? Hvernig gengur með fjölskyldu?“ spyr Kristinn.
Hann rifjar upp hvernig fíknin hafði áhrif á samband hans. „Hún var að henda mér út, og það hafði áhrif á allt, jafnvel kynlíf. Ef bettið gekk illa, gekk allt illa,“ segir Kristinn. Einnig bendir hann á að hann hafi verið að verða 34 ára þegar hann ákvað að hætta, því hann var orðinn „gjórsamlega búinn“ og hafði enga framtíð.
Svo kom að því að hann leitaði aftur til veðmála á COVID tímabilinu. „Ég var einangraður og leiddist. Eitt kvöldið var ég að horfa á fótbolta sem ég hafði engan áhuga á og setti inn veðmál. Þegar síminn minn skemmdist, ákvað ég að henda honum og taka upp spjallsíma, þar sem ég gæti ekki komist á netið,“ útskýrir hann.
Kristinn er nú umhugaður um að miðla sinni reynslu. „Þetta er feimnismál. Ég var ráðlagður að segja ekki frá því að ég hefði farið í meðferð. En ég get ekki leynt því sem ég stend fyrir,“ segir hann. „Veit samfélagið raunverulega hvaða áhrif veðmál geta haft? Þetta hafði hræðileg áhrif á mitt líf, og ég hugsa að ég væri ekki hér í dag ef ég væri enn fastur í þessari fíkn.“
