Stúlka, aðeins tólf ára gömul, hefur verið utan skóla í nær tvö ár vegna alvarlegra andlegra vandamála sem tengjast erfiðri skólagöngu. Móðir hennar lýsir ástandi hennar sem alvarlegu og óttast að hún muni meiða sig eða aðra ef hún þarf að mæta í skóla.
Greining sálfræðings hefur leitt í ljós að stúlkan þjáist af flókinni áfallastreituröskun og hugrofseinkennum, sem hafa komið fram vegna skólans. Hún hefur glímt við sjálfsvígshugsanir og hefur að minnsta kosti tvisvar sinnum stokkið í sjóinn. Móðirin, sem vill ekki koma fram undir nafni, telur mikilvægt að vekja athygli á þeim vanda sem sum börn í skólakerfinu þurfa að berjast við.
Hún hefur reynt að ná sambandi við yfirvöld, eins og ráðherra og þingmenn, en aðeins Halla Tómasdóttir, forseti Íslands, hefur svarað henni. Gæðastofnun velferðarmála hefur nú tekið málið til skoðunar. Foreldrar stúlkunnar telja að stuðningi við dóttur þeirra í skólanum hafi skort, og þau hafa bent á að þau úrræði sem henni hafa boðist henti ekki. Vanlíðan hennar hefur aukist í kjölfar stuttrar skólagöngu.
Stúlkan hefur reynt að segja kennurum hvernig henni líður, en hefur oft farið út úr tímum, falið sig á klósetti eða jafnvel skriðið inn í skápa. Þegar hún fékk ekki þá aðstoð sem hún þurfti, fór hún að sýna merki um vanlíðan, eins og að pissa í sig eða gera sig veik. Foreldrar hennar telja að mörk hennar hafi verið oft farið yfir, sérstaklega þar sem hún er viðkvæm fyrir snertingu.
Greiningarferli stúlkunnar leiddi í ljós ADHD, athyglisvanda, lesblindu og hegðunarerfiðleika. Á þessu ári fékk hún einnig greiningu á einhverfu. Foreldrar hennar telja að ef sú greining hefði komið fyrr, hefði stuðningurinn í skólanum verið öðruvísi. Sálfræðingurinn hennar bendir á að formlegt skólanám sé ekki mögulegt þar sem hún sé að berjast við að bjarga sér úr „ógnvekjandi aðstæðum“ vegna áfallastreitunnar.
Foreldrar hennar sóttu um heimakennslu, en þeirri beiðni var hafnað þar sem þau eru ekki með kennsluréttindi. Þau óttast að stúlkan verði áfram utan skóla nema henni verði boðið einstaklingsmiðað úrræði sem henti hennar þörfum. Þau vilja helst að fá að kenna henni heima, og telja mikilvægt að slíkur kostur sé fyrir hendi í sérstökum tilfellum.
Á síðasta ári lögðu foreldrar fram kvörtun til sveitarfélagsins vegna grunnskólans, þar sem þau sökuðu skólann um vanrækslu og andlegt ofbeldi í garð stúlkunnar. Matsmaður gerði óháða úttekt og kom að þeirri niðurstöðu að skólinn hefði brugðist skyldum sínum. Þrátt fyrir að sálfræðingar hafi mælt með auknum stuðningi, var stúlkan að mestu leyti látin fylgja námsgögnum bekkjarins.
Foreldrar hennar segja að skólinn hafi verið beðinn um að axla ábyrgð og tryggja að samskiptin verði gegnsæ og styðjandi. Í tillögum að úrbótum var lagt til að skólinn biðji stúlkuna og foreldra hennar um formlega afsökunarbeiðni, en að sögn móðurinnar hefur það ekki verið gert.
Móðirin segir að þau séu nú að syrgja lífsglata stúlkuna sem þau einu sinni áttu, þar sem erfiðleikarnir hófust þegar hún byrjaði í skóla. Hún lýsir því að stúlkan hafi áður verið hamingjusamasta barn í heimi, en eftir skólann hafi hún orðið hvatvís og í hættu. Þeirra von er að kerfið geti veitt betri þjónustu og hjálp í framtíðinni.
Foreldrar hennar hafa einnig íhugað að flytja út úr landi þar sem þeim býðst heimakennsla. Þau telja að ef stúlkunni verði ekki boðið viðeigandi úrræði, verði þau að leita að öðrum kostum til að vernda líf hennar og annarra.
