Aðsend grein úr Morgunblaðinu vekur athygli á því að fólk yngra en ritari virðist hafa takmarkaða þekkingu. Ritari spyr sjálfan sig og vin sinn Ólaf, sem oft hringir í hann á síðkvöldum, hvað ungt fólk sé að læra í framhaldsskólum.
Ritari og Ólafur muna báðir eftir þeim kennurum sem þeir höfðu í námi, kennurum sem sköpuðu eftirminnilegar minningar með fræðslu sinni. Þeir rifja upp að jafnvel námskeið í bókmenntum sem þeir tóku í eðlisfræðideild skili sér í minni þeirra.
Greinin bendir á mikilvægi þess að kenna ungu fólki efnislegan og menningarlegan grunn, sem getur verið lykill að því að lifa vel í nútímasamfélagi. Það er spurning um að viðhalda menningu og þekkingu, sem virðist vera að glatast í skólastarfsemi nútímans.
Í ljósi þessara áhyggja, er nauðsynlegt að huga að því hvernig skólakerfið getur bætt námsumhverfi ungs fólks, svo að það sé betur undirbúið fyrir lífið eftir skólann.
