Hilmar Hjartarson, harmonikuleikari og pípulagningameistari, rifjar upp aðstæður fæðingar sinnar sem voru afar erfiðar. Hann kom í heiminn árið 1940 í Steinstúni við Norðurfjörð, þar sem læknirinn þurfti að leggja sitt líf í hættu til að hjálpa móður hans.
Hilmar var í raun á barmi þess að verða ekki til, en aðstæður voru erfiðar í léttasótta og enginn læknir var aðgengilegur í sveitinni. Móðir hans var að vinna í Ísafjörður þegar hún kynntist föður hans, en á meðgöngunni varð hún veik og þurfti að snúa aftur heim. Á meðan á fæðingunni stóð var brjálað veður og erfitt að ná til læknis.
„Læknirinn var í fríi, en ungur læknir var á vakt,“ segir Hilmar. „Til að koma honum til mín var settur af stað leiðangur, sem þurfti að fara yfir þrjár heiðar og tvo firði. Það var nánast ómögulegt vegna veðursins.“
Hilmar minntist einnig á að læknirinn, sem var mjög illa fyrir, þurfti að fara í gegnum erfiðar aðstæður til að komast að Steinstúni. „Þeir reyndu að fara á bát, en veðrið var svo vont að það var ekki hægt. Þeir þurftu að fara á skiðum, en læknirinn kunni ekki á þau,“ útskýrir hann.
Þeir komust þó að því að lífsbjörg var að koma í ljós. „Mamma gat ekki beðið lengur og þegar læknirinn loksins kom, var hann mjög þreyttur. Fæðingin var erfið og ég var dreginn út með tönn sem rifnaði í gegnum gagnaugun mín,“ segir Hilmar, sem vó 19 merkur við fæðingu.
„Eftir þetta var hvorki hugað að mér né mömmu,“ bætir hann við. „Mamma barðist fyrir lífi sínu í níu vikur. Læknirinn sagði eftir fæðinguna: „Ef hann lifir þetta af, verður hann einhvern tíma hraustur.““
Hilmar hefur lifað heilsusamlegu lífi síðan þá, og segir að það sé honum til mikillar gleði að hafa fengið tækifæri til að njóta lífsins. Hann hefur alltaf haft mikla ástríðu fyrir harmonikuleik, sem veitir honum mikla lífsfyllingu. Í viðtali í Sunnudagsblaði Morgunblaðsins mun hann deila meira um líf sitt og feril.
