Lilja Sigurðardóttir, þekktur íslenskur rithöfundur, mun senda frá sér sína tólfðu bók, ∀lfa, þann 16. október. Með þessari nýjustu skáldsögu kveður hún við nýjan tón, þar sem hún er almennt þekkt fyrir glæpasögur. Þó að bókin sé áfram í glæpagenrinu, fer sagan fram í nafnlausa framtíð og fellur undir flokkinn „grounded Sci-fi“ eða jarðbundinn vísindaskáldskap.
Kvikmyndaréttur að þríleik Lilju, sem inniheldur verk eins og Gildran, Netið og Búrið, hefur verið seldur. Fyrir bók sína Búrið og Svik hlaut hún íslensku glæpasagnaverðlaunin Blóðdropann og var tilnefnd til norræna Glerlykilsins í tvö ár í röð. Bækur hennar, þar á meðal Netið, Náhvíta Jörð og Drepsvart hraun, hlutu einnig tilnefningu til Blóðdropans. Gildran var tilnefnd til Gullna rýtingsins (CWA International Dagger) árið 2018, verðlauna sem veitt eru af breskum glæpasagnahöfundum.
Auk skáldskapar hefur Lilja einnig unnið að handritaskrifum fyrir sjónvarpsþætti og samið leikrit. Verk hennar Stóru börnin var sviðsett af leikfélaginu Lab-Loki og hlaut Grímun sem leikrit ársins árið 2014. Árið 2023-2024 var hún útnefnd bæjarlistamaður í Kópavogi.
Lilja er með BA-próf í uppeldis- og menntunarfræði frá Háskóla Íslands. Hún býr í Vatnsendahverfi í Kópavogi ásamt eiginkonu sinni, Margreti Pálu Ólafsdóttur, þar sem þær njóta lífsins í sveit í borg, með hund og hænur.
Um bókalestur hefur Lilja deilt því að hún sé að lesa bók sem er enn í prófverkefni, Scars of Silence, eftir fransk-sænska höfundinn Johana Gustawson. Hún lýsir bókinni sem áhugaverðri glæpasögu sem gerist í sænska skerjagarðinum og París.
Hún hefur einnig lokið lestri á endurminningabók Nicolu Sturgeon, Frankly, sem hún taldi mjög áhugaverða. Hún hefur hins vegar hætt að klára bækur sem henni finnast leiðinlegar, þar sem hún telur tímann of dýrmætan.
Aðspurð um lestrarvenjur sínar, segir hún að hún lesi helst pappírsbækur liggjandi í rúminu eða í sófanum, en hljóðbækur séu frábærar í bílnum eða í rúminu. Hún hefur einnig tekið eftir að hún lesi minna en áður, þar sem sjónvarpsefni hefur tekið meira pláss.
Fyrsta bókin sem hún man eftir að hafi verið lesin fyrir sig var Bróðir minn Ljóshjarta, sem móðir hennar las fyrir hana, og hún greindi að hún hafi verið mjög hreyfð af henni. Einnig nefnir hún að hún hafi sótt í hrylling þegar hún var yngri.
Lilja hlakkar til jólabókaflóðsins og er spennt fyrir því hvaða nýju bækur koma út. Hún hefur líka marga uppáhalds höfunda, þar á meðal Laxness, Hemingway og Sjón, sem hún les oft aftur.
Þegar hún er spurð hvaða bækur allir ættu að lesa, nefnir hún Sjálfstætt fólk og Snorra Eddu sem mikilvægar bókmenntir fyrir Ísland.
