Úrskurðarnefnd velferðarmála staðfesti synjun Sjúkratrygginga Íslands á beiðni ellilífeyrisþega um endurgreiðslu tannlæknakostnaðar sem fór fram erlendis. Synjunin var meðal annars rökstudd með því að maðurinn væri ekki aldraður samkvæmt reglugerð þegar meðferðin átti sér stað.
Beiðnin var lögð fram í apríl á þessu ári og synjað í maí. Maðurinn kærði ákvörðunina, en Sjúkratryggingar hafnuðu henni með því að hann hafði ekki notið ellilífeyrisþega á þeim tíma sem umrædd þjónusta var veitt. Samkvæmt reglugerð um þátttöku sjúkratrygginga í kostnaði við tannlækningar og tannréttingar eiga þeir sem eru 67 ára eða eldri, eða á aldrinum 60-66 ára og njóta ellilífeyris frá Tryggingastofnun ríkisins, rétt á slíkri þátttöku.
Í kærunni kom fram að maðurinn hefði verið orðinn ellilífeyrisþegi áður en meðferðin fór fram, en Sjúkratryggingar vísaði til þess að hann var aðeins 66 ára þegar þjónustan var veitt. Þeir staðfestu að hann hefði ekki notið ellilífeyris frá Tryggingastofnun ríkisins á þeim tíma.
Úrskurðarnefndin komst að þeirri niðurstöðu að maðurinn var 66 ára við meðferðina og því ekki að uppfylla skilyrði reglugerðar nr. 766/2024. Þar af leiðandi var synjunin á umsókn hans um þátttöku í tannlæknakostnaði staðfest.
