Steinþór Gunnarsson, fyrrum forstöðumaður verðbréfamiðlunar hjá Landsbankanum, hefur lýst alvarlegum áhrifum húsleitar sem yfirvöld framkvæmdu á heimili hans. Þetta átti sér stað þremur árum eftir umdeild viðskipti, sem leiddu til þess að hann var sakfelldur af Hæstirétti en síðar sýknaður af Landsrétti.
Steinþór, sem er nær sextugur, hefur í raun tekið eftir því að sannleikurinn virtist lítið skipta máli fyrir embætti sérstaks saksóknara (ESS) eða dómstóla. Hann vinnur nú að bótaskerfum vegna tjóns sem hann og fjölskyldan hafa orðið fyrir, þar sem hann telur að „bestu ár lífsins“ hafi farið í baráttuna.
Í dómi Landsréttar var vísað frá lykilforsendum héraðsdóms, þar sem sönnun um að Steinþór hefði haft vitneskju um fjármögnun viðskipta hafi ekki staðist. Hann rifjar upp að Deloitte hafi haft samband við sig seint haustið 2008 til að óska eftir upplýsingum, mánuðum eftir að viðskiptin áttu sér stað. Steinþór greinir frá að hann hafi haldið upplýsingunum óbreyttum alla tíð.
Rannsókn málsins tók fjögur og hálft ár áður en ákæra var gefin út, og á þeim tíma var hann aðeins kallaður í tvær yfirheyrslur. Hann lýsir því að framganga yfirvalda hafi endurspeglað andrúmsloftið á þeim tíma, þar sem embættismenn nutu mikils stuðnings. „Ég skynjaði strax að ESS hafði engan áhuga á að heyra mína hlið málsins,“ segir Steinþór.
Í júní 2009 fékk hann símtal um að hann hefði tvo klukkutíma til að mæta í yfirheyrslu, annars myndi hann verða handtekinn. Steinþór lýsir því að þegar hann mætti í yfirheyrsluna, bauð hann starfsmönnum ESS að koma heim til sín og leita að sönnunum, þar sem hann hafði ekkert að fela. „Ekkert gerðist hins vegar fyrr en í janúar 2011, þegar ég var handtekinn fyrir utan heimili mitt,“ bætir hann við.
Hann rifjar upp að fimm menn frá ESS hafi ráðist á sig og að hann hafi óskað eftir því að fá að koma syni sínum á leikskóla áður en hann var handtekinn. „Þeir sögðu að ef þú heldur ekki kjafti, þá verður þú handjárnaður.“ Steinþór talar um húsleitina sem „innrás“ og heldur því fram að hún hafi verið framkvæmd til að niðurlægja hann og sýna reiðum Íslendingum að nú væri verið að „taka á þessum bankakörlum“.
Hann útskýrir að húsleitina hafi fylgt mikil andleg áhrif, sérstaklega fyrir yngri son hans, sem hafi þróað með sér kvíða í kjölfarið. „Eftir þessa óþarfa ofbeldisaðgerð ESS breyttist hann mjög. Barn sem alltaf hafði verið glaðast á heimilinu var allt í einu fullt af kvíða,“ segir Steinþór og bætir við að þetta sé eitthvað sem fjölskyldan hafi þurft að glíma við í mörg ár.
Steinþór lýsir því að þessi aðgerð hafi ekki aðeins haft áhrif á líf hans, heldur einnig á uppeldi sonarins. „Þetta mun ég því miður aldrei fyrirgefa þeim,“ segir hann og bendir á að afleiðingar málsins hafi verið djúpstæðar og sárar.
Nánar um málið er fjallað í Viðskiptablaðinu, þar sem Steinþór fer ítarlega yfir málaferlin sín og átakanlegu reynslu sína.
