Í vor var Steinþór Gunnarsson, fyrrverandi forstjóri verðbréfamiðlunar Landsbankans, sýknaður í Landsrétti. Þetta gerðist tæpum áratug eftir að hann var sakfelldur í Hæstarétti vegna Imon-málsins, þar sem einnig voru Sigurjón Þ. Árnason og Elín Sigfúsdóttir sakfelld.
Umræða um dóminn í Imon-málinu var áberandi á árunum eftir hrun, þar sem reyndir lögmenn lýstu vafa um lögfræðilega stoð fyrir sakfellingunni. Brynjar Níelsson, hæstarettarlögmaður og fyrrum verjandi Steinþórs, sagði að dómarar hefðu komið fram með nýjar skilgreiningar á umboðssvikahugtakinu, sem sköpuðu áhyggjur meðal lögfræðinga.
Kristín Edwald, sem einnig var meðal gagnrýnenda dómsins, taldi að of litlar kröfur hefðu verið gerðar til ákæruvaldsins um að sanna sekt sakborninga. Hún benti á að þetta væri hættuleg leið.
Þó svo að Þorbjörg Sigriður Gunnlaugsdóttir, núverandi dómsmálaráðherra, gagnrýndi þá umræðu og taldi að verið væri að auka harðræði gegn dómurum, kom Brynjar aftur fram í fjölmiðlum og sagði að nauðsynlegt væri að þola málefnalega gagnrýni. Hann spurði hvort menn væru að vökna upp við vondan draum, eftir dóminn í Imon-málinu.
Steinþór lýsti því að embætti sérstaks saksóknara hefði þyrlað upp ryki og flækt málið með óviðkomandi gögnum, sem gerði verjandi aðilum erfiðara fyrir að koma sínum sjónarmiðum á framfæri í réttarsal. Hann sagði að allt sem hann gerði eða sagði virtist ekki skipta máli í málinu.
Sigurjón Þ. Árnason hafði einnig sömu áhyggjur um rannsóknina og benti á að þrátt fyrir að lagt hafi verið fram mikið af gögnum, hefði því ekki verið hlustað. Hann lýsti því sem sorglegu að ekkert hefði skipt máli í rannsókninni.
Þó að Steinþór hafi verið sakfelldur í héraði og í Hæstarétti, var málið endurupptekið í Landsrétti, þar sem hann var sýknaður af öllum ákæruliðum. Í máli Sigurjóns var einnig um endurupptekt að ræða, þar sem refsing hans var milduð verulega.
