Ísland, nútímaleg samtök, eru að upplifa nýja sýn á lífið með því að endurvekja fortíðina. Gunni og Jonna, ungt par, hafa ákveðið að lifa lífsstíl sem minnir á árin 1950-1960. Þeir telja að lífið væri auðveldara ef allt væri eins og í gamla daga.
Í þessu hjartnæma verki, sem er einnig blanda af hæðni, kemur fram söguparið sem hefur tekið þessa ákvörðun. Ilmur Kristjánsdottir, leikkona og leikstjóri þessa verkefnis, útskýrir að þó að þeir reyni að lifa eins og í fyrri tíð, sé alltaf einhver hindrun vegna þess að tíminn getur ekki verið spólaður til baka.
Verkið fjallar um það hvernig fólk er tilbúið að aðlagast og stýra heiminum í stað þess að samþykkja breytingarnar sem fylgja nútímanum. Þeirra reynsla er táknræn fyrir marga sem vilja leita leiða til að tengjast fortíðinni, jafnvel þegar raunveruleikinn er annar.
Þetta áhugaverða verkefni vekur upp spurningar um hvernig við skynjum tímann og hvaða áhrif fortíðin hefur á nútímann. Hvernig getum við haldið í fortíðina þegar framtíðin er óviss? Gunni og Jonna eru aðeins tveir af mörgum sem reyna að finna svör við þessum spurningum.
