Í nýlegri grein sem birtist í þýska miðlinum Welt á þjóðhátíðardegi Þjóðverja, „Tag der Deutschen Einheit“, fer unga þingmaðurinn Johannes Volkmann, 29 ára, yfir mikilvægi þess að Þjóðverjar þori að vera þjóðrækni. Afi hans, Helmut Kohl, var kanslari í sextán ár og var eining Þýskalands mikilvægur þáttur í sögu þeirra.
Titill greinarinnar „Mehr Patriotismus wagen“ bendir á að þjóðhátíðardagurinn sé tækifæri til að móta sjálfsmynd þjóðarinnar. Volkmann nefnir hvernig aðrar þjóðir, eins og Frakkar með skrautsýningarnar á Ódaínsvöllum, hafa nýtt slíka daga til að styrkja þjóðarvitund sína. Þýski einingardaginn fylgja hins vegar oft bara skylduviðburðir í Sambandsþinginu.
Volkmann bendir á að þýska einingardaginn sé tákn frelsis gegn einræði, en spyr hvers vegna Þjóðverjar segi ekki þessa sögu. Á tímum þar sem jaðarhópar í stjórnmálum styrkjast, er nauðsynlegt að endurvekja söguna um sigur yfir einræðinu.
Hann vísar í rannsóknir sem sýna að kynslóð Z (fólk fætt um 1997-2012) hefur lítið verið frætt um fall Berlínarmúrsins og sameiningu Þýskalands. Stjórnmálamenn á vinstri vængnum, svo sem Gregor Gysi, síðasti formaður austur-þýska kommúnistaflokksins, nýta samfélagsmiðla eins og TikTok til að dreifa sinni sýn á söguna.
Volkmann telur mikilvægt að Þjóðverjar geri sér grein fyrir því hvað þjóðhátíðardagurinn stendur fyrir: frelsi undan alræðisstjórn. Með persónulegum dæmum, eins og sögunni um Hermann Flade sem mótmælti ósanngjörnum kosningum árið 1950, má byggja upp skilning á fortíðinni og mikilvægi hennar fyrir samtímann.
Hann bendir á að minningarnar um andstöðu gegn alræðinu séu mikilvægari nú en nokkru sinni fyrr, þegar sjálfsmyndir í stjórnmálum verða æ meira skiptar. Volkmann skorar á að þjóðhátíðardaginn, 3. október, verði helgaður sögu þjóðarinnar á þjóðrækinn hátt.
Ísland, með sína eigin sögu um stofnun ríkis og þjóðar, ætti einnig að líta í eigin barm. Saga þjóðar okkar er lítt haldið á lofti, og þrátt fyrir að sjálfstæðisdagurinn hafi áður verið mikilvægur, er núverandi hátíð að breytast í merkingarlausan viðburð. Volkmann varar við því að jaðarhópar fylli upp í tómarúm sem skapast hefur í sögukennslu og þjóðarvitund.
Þetta kallar á að við öll gerum okkur grein fyrir mikilvægi þess að halda sögunni á lofti og tryggja að fortíðin verði áfram partur af sjálfsmynd okkar.
