Sigurður Hólmar Jóhannesson, framkvæmdastjóri Góðvildar Styrktarsjóðs, skrifar um mikilvægi hampins í nýlegri grein í Forbes. Í greininni, sem ber heitið „Cannabis at the Ends of the Earth: Notes on the Northern & Southern Frontiers of Cannabis“, fjallar Robert Hoban um hvernig lönd á jaðri heimsins nýta hampinn til efnahagslegrar uppbyggingar og sjálfbærni.
Hoban bendir á að plantan sé að blómstra „at the edge of everything“ – þar sem hugrekki, nýsköpun og forvitni leiða veginn. Þó að þetta eigi við um Ísland, er raunveruleikinn annar. Ísland stóð nýlega fyrir framúrskarandi hampráðstefnu þar sem sérfræðingar, vísindamenn og frumkvöðlar frá öllum heimshornum komu saman til að ræða hvernig hampinn getur skapað störf, aukið sjálfbærni og eflt efnahag. En íslensk stjórnvöld voru ekki viðstadd. Enginn ráðherra, alþingismaður eða fulltrúi ráðuneytis eða stofnunar mætti.
Þetta er kaldhæðnislegt og í raun sorglegt, þar sem lönd eins og Þýskaland, Kanada, Ísrael, Danmörk og Chile fjárfesta í rannsóknum og iðnaði tengdum hampi, á meðan Ísland horfir á tækifærin fara framhjá sér. Þó að við tökum umræður um grænan hagvöxt og nýsköpun á hverju ári, er stjórnin ekki að nýta raunveruleg tækifæri þegar þau banka á dyrnar.
Í sama Forbes-greinin bendir hagfræðingurinn Beau Whitney á að ef kannabis yrði löglegt á Íslandi, væri innanlandsmarkaðurinn metinn á 85,7 milljónir dala, sem gæti skapað næstum 2.000 ný störf, án þess að taka tillit til kannabis-túrisma. „Með 2,3 milljón ferðamanna á ári getur kannabis-túrismi einn bætt 75 milljónum dala við efnahag Íslands. Þetta er ekki fantasía, þetta er stærðfræði.“
Þessar tölur ættu að vekja athygli allra ráðherra. Forbes-greinin undirstrikar að hampurinn sé ekki aðeins nytjajurt, heldur einnig vettvangur nýrrar hugsunar þar sem „nýsköpun mætir sjálfbærni“. Ísland gæti orðið leiðandi afl í norðri. Hins vegar, svo lengi sem stjórnvöld kjósa að sitja hjá og halda áfram að flokka hamp sem vandamál frekar en lausn, mun engin framfarir verða. Ráðstefnan, sem hefði átt að kveikja von og stefnu, varð spegilmynd af því hve djupt sinnuleysi ráðamanna okkar er orðið. Heimurinn er vaknaður, en Ísland er enn sofandi.
