Blöndun íslenskrar síldar og norsk-íslenskrar síldar hefur vakið upp spurningar um mögulegar afleiðingar fyrir veiðistofninn, þar sem ekki er talið útilokað að íslenska síldin elti norsk-íslensku síldina inn í norska lögsögu. Í leiðangri Hafrannsóknastofnunar, sem fór fram frá 10. til 26. október, fannst ung síld víða á fjörðum norðan og vestan lands.
Leiðangurinn leiddi einnig í ljós umtalsverða blöndun milli íslenskrar sumargotssíldar og norsk-íslenskrar síldar, sérstaklega við austanvert landið, sem hefur verið í gangi síðustu 3-4 ár. Hafrannsóknastofnun telur að hluti íslenska stofnsins gæti gengið inn í norska lögsögu í vetrarbyrjun. Kortlagning genamengis íslensku sumargotssíldarinnar er langt komin og mun verða mikilvægt verkfæri til að greina hve mikið af íslenskri sumargotssíld fer inn í norska lögsögu.
Fyrri hluti leiðangursins var farinn suður og austur fyrir land, en nú var einnig farið norður og vestur til að mæla ung síld. Sá hluti leiðangursins hafði legið niðri í sex ár, síðast farið árið 2019, aðallega vegna fjárskorts hjá Hafrannsóknastofnun. Sigurvin Bjarnason, líffræðingur hjá stofnuninni og leiðangursstjóri, segir að það sé mjög mikilvægt að fá upplýsingar um ung síldina og hvernig hún muni ganga inn í veiðistofninn á næstu árum.
Sigurvin bætir við að þrátt fyrir óvissuna um nýliðun frá 2019, sé ung síld víða að finna norðan og vestan lands, þó að magnið hafi ekki verið metið. Hann hafði áður haft áhyggjur af því hvort unnt yrði að mæla nógu nærri landi í innfjörðum, en mælingarnar gengu betur en búist var við.
Blöndun íslenskrar sumargotssíldar og norsk-íslenskrar síldar hefur aukist, en venjulega hefur hlutfall íslenskrar síldar verið um 5-10% í afla. Nú hefur það fjórfaldaðist síðustu þrjú til fjögur ár, og samkvæmt Hafrannsóknastofnun er umtalsvert magn af íslenskri síld að blandast norsk-íslenska stofninum. Þó að óvissa sé um afdrif þessarar síldar, segja sérfræðingar að yngri árgangar séu líklegri til að villast inn í norsk-íslenska stofninn.
Sigurvin telur ólíklegt að kynblöndun eigi sér stað þar sem þessir stofnar hrygni á ólíkum tíma. Íslenska síldin hrygni í júlí, en norsk-íslenska síldin á vorin. Þó sé möguleiki á að hausthrygningarsíldar í Noregi blandist inn í málið.
Hafrannsóknastofnun stendur fyrir ýmsum rannsóknum sem snúa að þessu. Í sumar lauk verkefni sem fólst í kortlagningu genamengis íslensku síldarinnar, auk þess sem stórt DNA-verkefni er í gangi í alþjóðlegu samstarfi. Sigurvin vonast til að niðurstöður þessara rannsókna geti veitt frekari upplýsingar um stofnana aðgreiningu, ekki aðeins fyrir íslensku síldina, heldur einnig norsk-íslensku síldina og færeysku síldina, sem lítið er vitað um.
Vandamálið við aðgreiningu milli þessara stofna er þó ekki nýtt, þar sem kynkirtlar íslensku síldarinnar eru frekar slapparir eftir hrygningu, meðan þeir norsk-íslensku eru farnir að vaxa aftur. Sigurvin vonast til að aðferðafræðin verði fínpússuð í samstarfi við MATÍS, þannig að betur verði unnt að greina á milli stofnanna.
